Werknemer die niet gevaccineerd is en zich niet wil laten testen kan geschorst worden zonder behoud van loon (mr. Justian Bohr)

Feiten en omstandigheden

In deze uitspraak van Rechtbank Amsterdam van 14 december 2021 gaat het om een werknemer die
voor onbepaalde tijd in dienst is bij werkgever als artistiek assistent (dansleraar) op basis van een 32-
urige werkweek. Op 22 oktober 2021 werd in een groepsgesprek gedeeld dat ook dansleraren en
dansleraressen een coronatoegangsbewijs (ook wel QR-code) moesten hebben om het theater in te
mogen. Vanaf 28 oktober is werknemer verzocht niet op het werk te verschijnen.

Werknemer ontving vervolgens, voor zover van belang, het volgende bericht van werkgever: “Wij
vroegen om je in voorkomende gevallen te laten testen op het coronavirus. Aan dat verzoek wil je niet
voldoen. Dat respecteren en betreuren we. Tegelijk stellen we vast dat je daardoor niet langer als
danser en ook niet op een andere manier inzetbaar bent zolang er geen zicht is op een einde aan de
coronapandemie en de daarbij behorende maatregelen. …….We hebben er alles aan gedaan wat in
redelijkheid mogelijk is en zien nu geen andere oplossing dan de betaling van jouw salaris te staken
vanwege het feit dat – en zolang – je geen werkzaamheden verricht. We zullen dat uit coulance niet
per direct doen, maar per 1 december 2021.”

Geschil

Per 29 november 2021 heeft werkgever haar beleid en coronaprotocol aangescherpt door van iedereen
te vragen eenmaal per week een zelftest te doen. Daartoe zijn aan iedereen tests verschaft. Bij positief
resultaat dient de werkgever te worden geïnformeerd, men dient thuis te blijven en zich te laten testen
door de GGD. Werknemer werkte hier niet aan mee, waardoor hij door werkgever werd geschorst
zonder uitbetaling van loon.

Werknemer is vervolgens naar de rechter gestapt en vordert – in het kort – dat werkgever hem weer
toe moet laten tot zijn werkzaamheden en dat werkgever wordt veroordeeld tot betaling van het
overeengekomen loon. Daartoe stelt werknemer dat de schorsing niet goed gemotiveerd en een te ver
strekkend middel is.

Oordeel rechter

De rechter oordeelt dat het verplichten tot testen en het moeten meedelen van de uitslag ervan aan de
werkgever een schending van de privacy en van de lichamelijke integriteit van werknemer oplevert.
Dat betekent echter niet dat de testmaatregel zonder meer verboden is. Beoordeeld zal moeten worden
of de door de werkgever getroffen maatregelen desondanks toelaatbaar zijn.

Werknemer is danser en als zodanig werkzaam. Aldus komt hij bij repetities en uitvoeringen in nauw
contact met mededansers. Gegeven de besmettelijkheid van Corona is de maatregel van werkgever om
wekelijks een zelftest van een danser te vragen en de uitslag daarvan met haar te delen redelijk.
Daardoor wordt het risico beperkt dat de dansers (wel en niet ingeënt) in aanraking komen met iemand
die Corona heeft. Een minder verstrekkend middel om hetzelfde doel te bereiken is niet genoemd en
niet goed voor te stellen. In zoverre is de maatregel ook proportioneel.

Dat de maatregel niet geschikt zou zijn voor het doel (beperking kans op besmetting) baseert
werknemer op de stelling dat testen niet werkt als dat gebeurt zonder (eerste)
ziekte/verkoudheidsverschijnselen. Werknemer verwijst daarbij naar een onderzoek van het UMC,
maar deze parafraseert werknemer volgens de rechter te absoluut.

De rechter is van oordeel dat het doel van werkgever om door de maatregel een veiligere
werkomgeving te scheppen zwaarder weegt dan het bezwaar van werknemer tegen testen en het delen
van de uitslag ervan. De bestreden inbreuk op de grondrechten van werkgever is in casu
gerechtvaardigd.

Conclusie

Dit vonnis heeft betrekking op een specifieke situatie: er wordt bij een afweging altijd gekeken naar de
omstandigheden van het geval. Vraagt u zich af of een verplichting tot testen in uw (werk)situatie
stand kan houden? Neem dan vrijblijvend contact op met de arbeidsrechtspecialisten van VANDIJK
advocaten.